Dwukrotny DPOY, dwukrotny zawodnik roku, w swojej konferencji. Jeden z najbardziej spełnionych indywidualnie zawodników w tej klasie, oraz jest najlepszy rozgrywający. Oto Kris Dunn.
Profil:
Kris M. Dunn
Ur. 18 marca 1994 w New London, CT
PG
Kris jest synem Johna i Audry. Posiada czworo rodzeństwa: braci: Johna i Rashada, oraz siostry Ashley i Arianę. Uczęszczał do New London High School, w New London, Connecticut. Na szczeblu licealnym okazał się być jednym z najbardziej dominujących jedynek w kraju. W swoim trzecim sezonie notował linijkę 26,5/10/5/5, prowadząc Whalers do bilansu 27-0. Jako senior rzucał 31.4 punktu na spotkanie, zbierając do tego 10.1 piłek. Poprowadził swój zespół do bilansu 23-3, po drodze notując quadruple-double przeciwko Stonington (31/14/11/10). Został nazwany zawodnikiem roku w Connecticut, oraz najlepszym zawodnikiem z tego stanu w rekrutacji (24 w ogóle) przez ESPN. W roku 2012 został zaproszony na zgrupowanie kadry U-18 USA. W sierpniu 2011 roku zadeklarował swoje uczęszczanie do Providence College. Prywatnie jest sympatykiem LA Lakers i Rajona Rondo.
Warunki fizyczne:
Wzrost: 6’4″ (193 cm)
Waga: 220 lb (100 kg)
Rozpiętość ramion: 6’9″ (206 cm)
Wyskok: N/A
Plusy:
+ warunki fizyczne
Dunn posiada idealne warunki fizyczne dla PG dzisiejszych czasów. W ciagu roku nabrał 15 funtów masy, stając się silniejszym. Jest szybki i zwinny. Ma znakomite przyspieszenie. Doskonale wykorzystuje swoją przewagę fizyczną. Świetnie zbiera, po obu stronach parkietu. Zabójczy w transition offense. Bardzo szybki i nieokiełznany.
+ zdolności rozgrywającego
Świetna wizja. Doskonale dzieli swoje posiadania między punktowanie, a rozgrywanie. Nie gra samolubnie. Korzysta z przewagi wzrostu, by lepiej obserwować wydarzenia na parkiecie. Bardzo dobrze prowadzi akcje P/R. Podejmuje odpowiednie decyzje, w zależności czy ma atakować, czy podać do rolującego. Nie potrzebuje jednak zasłony by cokolwiek wskórać. Kreatywny. Posiada szybki crossover, oraz operuje różnego rodzaju zagraniami: in/out, behind the back, czy spin move.
+ defensywa
Potencjaly plaster na pozycje 1/2. Fundamenty wciąż do poprawy, ale jego podstawy są idealne. Długie ręce, zwinność, szybkość, siła, szybka reakcja. Kryje agresywnie, nierzadko powodując straty. Przeszkadza w rzutach swoim zasięgiem. Bardzo dobrze gra bez piłki, czyta podania.
+ potencjał
Mimo bycia jednym z najstarszych zawodników w czołówce, tak wciąż ma do odsłonięcia więcej niż niektórzy. Stracił drugi sezon w Providence z powodu kontuzji, mając dwie operacje na bark, w ciągu 18 miesięcy. Spowodowało to zapomnienie o jego osobie. Po fenomenalnym sezonie 14-15 i niemal gwarantowanej loterii, postanowił powrócić do Providence. Przez kontuzję został w tyle, co sprawia iz koszykarsko jest o rok młodszy. Mimo zdobycia dwóch tytułów zawodnika roku konferencji Big East, to wciąż zawodnik który nie jest znany w pełni.
+ wady w grze łatwe do usunięcia
Wszelkie negatywne aspekty gry Krisa, to aspekty które można łatwo poprawić, przy odrobinie wkładu i włożonej pracy.
Minusy:
– jeździec bez głowy
Łatka, której Dunn nie może się pozbyć. Zbyt często chce grać efektownie, kosztem efektywności. Na jedno świetne zagranie, często przypada jedno zepsute. Choć niemal zawsze podejmuje odpowiednie decyzje podczas rozegrania, ma problem z ich wyegzekwowaniem, pudłując najprostsze podania. Potrafi niepotrzebnie przeforsować akcję. Oddaje szybkie, nieprzygotowane rzuty, które dotykają jego % skuteczności.
– skuteczność
Dunn z ogromną łatwością wchodzi pod kosz, ale tam zaczynają się problemy. Wbrew swej sile, unika kontaktu. Jego zdolności wykończenia akcji pod obręczą są co najwyżej solidne. Nie przekracza progu 70% na linii rzutów wolnych. A rzut zza łuku, choć z każdym rokiem lepszy, wciąż jest znakiem zapytania, zwłaszcza zasięg tego rzutu.
– fundamenty
Mimo teoretycznie większego doświadczenia, Dunn wciąż ma problemy z najprostszymi zachowaniami, zapomina o stosowaniu się do nich. Czy to mechanika rzutu, czy to postawa w obronie, ograniczająca jego zdolności po bronionej stronie parkietu (większość gry w Providence to obrona strefowa). Wciąż musi także nauczyć się skutecznie egzekwować proste zagrania, kończąc dążenie do efektowności.
NCAA:
Statystyki sezonu 2015-16:
Spotkania: 33
MPG: 33.0
PPG: 16.4
RPG: 5.3
APG: 6.2
SPG: 2.5
BPG: 0.6
TOPG: 3.5
FPG: 2.8
FG%: 44.8%
FT% 69.5%
3PT% 37.2%
PER: 23.2
Mimo statystycznego regresu w obecnym sezonie, w porównaniu z kapitalnym czwartym, Dunn stał się lepszym zawodnikiem. Spadek statystyk był też spowodowany eksplozją formy Bena Bentila, z którym Dunn doskonale się dogadywał. Dunn obronił tytuł zawodnika konferencji, oraz został półfinalistą nagrody im. Naismitha, przydzielanej najlepszemu zawodnikowi w lidze akademickiej. Został także nobilitowany do drugiej piątki NCAA. Byl piątym najlepiej kradnącym piłkę zawodnikiem w minionym już sezonie NCAA. Sezon zakończył na drugiej rundzie Big Dance, przegrywając z późniejszymi finalistami – North Carolina Tar Heels, przeciwko którym rzucił 29 punktów.
Najlepsze występy:
– vs Harvard, 14/11/2015, 32 pts, 6 reb., 5 ast., 8 stl., 2 blk., 11-26 FG, 9-11 FT,
– vs NJIT, 23/11/2015, 22 pts, 10 reb., 9 ast., 7 stl., 1 blk., 6-14 FG, 9-9 FT,
– vs St. John’s, 2/01/2016, 26 pts, 9 reb., 6 ast., 3 stl., 1 blk., 9-17 FG, 4-7 3PT, 4-7 FT,
Porównanie: John Wall
2015-16 Kris Dunn vs 2009-10 John Wall
Spotkania:
KD: 33
JW: 37
MPG:
KD: 33.0
JW: 34.8
PPG:
KD: 16.4
JW: 16.6
RPG:
KD: 5.3
JW: 4.3
APG:
KD: 6.2
JW: 6.5
SPG:
KD: 2.5
JW: 1.8
BPG:
KD: 0.6
JW: 0.5
TOPG:
KD: 3.5
JW: 4.0
FPG:
KD: 2.8
JW: 1.9
FG%:
KD: 44.8%
JW: 46.1%
FT%
KD: 69.5%
JW: 75.4%
3PT%
KD: 37.2%
JW: 32.5%
PER:
KD: 23.2
JW: 22.3
Fizycznie identyczni. Dunn jeszcze w minionym sezonie nawet wagą przypominał JW z okresu w Kentucky. Obaj cechują się niesamowitą szybkością i przyspieszeniem. Obaj doskonale operują zmianami tempa. Obaj cechują się bardzo dobrą wizją, zbiórką, obroną. Liderzy w młodym wieku. Nawet wady te same – rzut, straty oraz, cyt. jeden z reportów „Wall zbyt często jest łapany na próbie zrobienia wrażenia, kosztem celu jakim jest wygrywanie”. Różnicą może być potencjał. Czy Dunn jest w stanie dorównać JW?
Drobnym drukiem, czyli okiem autora:
Po tym jak Jamal Murray, topowy PG rocznika, okazał się być lepszą dwójką, niż rozgrywającym, Dunn pozostaje jedną z niewielu, o ile nie jedyną, opcją na załatanie dziury na pozycji nr 1. Jest to zawodnik który od pierwszego dnia może mieć wpływ na grę zespołu, wciąż mając wiele do uwolnienia ze swojej gry. Jest niewątpliwie lepszym projektem od Marcusa Smarta, czyli zawodnika który został wybrany na podobnym miejscu dwa lata temu. Dunn to kaliber PG do pierwszej piątki, w najgorszym wypadku, w najlepszym będąc top 5-10 PG ligi. Kierunki? Najpewniej Philadelphia, jeżeli LAL wypadnie poza top 3.
fajny materiał, proszę o więcej o chłopakach z Draftu.
Patrząc na filmy mam wrażenie, że Wall był trochę szczuplejszy i ciut szybszy. Co nie zmienia faktu, że niezły prospekt. Znając podejście Draftu do wysokich, to obstawiam, że Dunn wyląduje na jakimś 5-7 miejscu w drafcie docelowo.
Dlaczego kierunek Philadelphia?
Ja obstawiam, że Philadelphia sięgnie po Ingrama albo Simmonsa, jeśli tylko uda im się losowanie. Dunn byłby idealny dla Minnesoty w miejsce Rubio.
@saturn z tego co się orientuję Phila ma w tym roku pick LAL który jest chroniony tylko w top 1-3, co przy odrobinie szczęścia, którego w tym roku tak bardzo potrzebują aby te 3 lata tankowania zaczęły przynosić konkretne efekty, może mieć 2 picki w top 5. Wtedy wybór kogoś z duetu Ingram/Simmons plus z 4 lub 5 pickiem Dunna, byłby dla nich wręcz obowiązkiem.